Bedelsiz Yolcu Şiiri - Kubilay Demirkaya

Yaşamak bir yolcu; bedelsiz yürür
Günler durgun bir su gibi dövünür
Peşim sıra bakma kem gözle ömür
Ne tarafa baksam bomboş bir dünya
Çürümüş bir mahsul, sarhoş bir rüya

İnsan ne ki, ufacık bir taş elmas
İnsan kim ki, kıyam içinde miras
Etmiş hak yolunda insanlık iflas
Oynaşır mekanda kemiksiz sesler
Buluttan yukarı baş ver erenler

İnsan bu, bir beden et, su ve kemik
İnsan bu, ruhundan aşağı çekik
İnsandır, yüz üstü yatan gölgelik
Burun kırıp, göz ucunda değişir
Gönül kırar, zalim olur bire bir

"Gitme" desen dünya, gideceğim ben
Kara toprak yoldaş, ne gelir elden
Bir daha dönersem sana yeniden
Gaib kefen verse giysem ebedi
Son ufkunda yanan lamba bizimdi

Kul hakkını yemek külfetli sancı
Tevekkül çeşmesi kaybolmaz hancı
Hayat som altından paha, kiracı
Ey gariban yolcu bir görün, bir gül
Yüzde ekşime var yaşamdan sökül

13 Temmuz 2015