Ağlanır mı Şiiri - Midayet Kara

Yaş yetmiş iş bitmiş, bakın işte gidiyorum
Yalan dünyada, kendi kendime yetiyorum
Kaderle savaştım, ettiğimi çekiyorum
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Felek güldürmedi bakın, bana neler etti
Bir gün Yaşamadım, o hayatımı maf etti
Yanımda iken bile, her günümü zehretti
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Bilemem senelerdir, ben neden çekiyorum
Niye güldürmedin, inan senden bıkıyorum
Böyle yaşanır mı, felek sana soruyorum
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Ne isteydiysem felekten, sana vermem dedi
Hep uğraştı benle, başımın etini yedi
Gidiyorum deyince, arkamdan gülüverdi
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Hep üstüme gelip, beni kendimle hapsettin
Acımasız birisin, hayatıma kastettin
Senelerce yalvardım sana, sen böyle nettin
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Senden kaçmak için, değiştirdim yollarımı
Hep çektirdin bana, kırıverdin kollarımı
Kadere hapsedip, zindan ettin yıllarımı
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Şu halimi sormaya, bir gün bile gelmedin
Onca yıl değer verdim, kıymetini bilmedin
Ömrümü sana verdim, bana mısın demedin
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Kime şikâyet edeyim, zalim dillerini
Rabbe dua ettim, çek yakamdan ellerini
Birer birer kopardın, o gençlik güllerimi
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı

Midayet derki, zalim sen insan olamazsın
Bana ne verdin ki, benden bir şey alamazsın
Dilerim Mevla dan, hep ağlarsın gülemesin
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı
(1078) Nisan 2018