Bedeli Beden Şiiri - Ömer Şancı

Eve gidebilirsem,
Uysal duracağım.
Çok konuşmayacağım.
Kavga ederse evim, sokağım,
Üzülmeyeceğim.
Soru sormayacağım.
Gittiğimde davulla yolcu edenlerin,
Döndüğüm de yüzleri düşünce,
Ben toplayacağım.
Düğünler de oynayamasam da,
Coşkuya, sevince katılamasam da,
Hiçbir kahır duymadan,
Yüreğim dans edecek insanlarıma.
Sessiz, durgun,
Onlar için onlarla.
Yiğidim bakışları sıcak, uzak olacak.
Bakışları çarpanların sağ dudağına bir gülümseme parçası,
Sol dudakta hüzün asılı kalacak.
Yatakta her gece,
Uyku tutmayan karanlıklarda,
Islak yastığa tan vakti baş konacak.
Sabahlar olmayacak.
Ben böyle değildim düşüncesinde,
Söyle kader, bana bakamayanlara,
Ülkeme feda edilmiş bir hayatı,
Az ötemde yatan kardeşlerimle aramıza,
Bir ateş düştü ki kimse bilmez.
Ülkemi severim sever ki,
Bedeli beden olmuş.