Bedel Şiiri - Tüba Ateş Yıldırım

Benim defterim de, acı var artık,
Senin ise; hiç tanışmadığın bir duygu,
Güzel olsa gerek, acıyı yaşamadan yaşatmak,
Platoniğiz artık seninle, sarhoşlukta söylenen söz gibi.

Ne gariptir tanrım, acı çekmek,
Şekil verdiğin başka bir ruh için,
Seni nasıl sevdiğimin, anlatılması gerekse idi,
Zorluklardan başlardım evvela.

Kalbim anlamlı anlamsız atmaya başladığın da,
Tanımıştım seni, yapacak çok da bir şey yoktu aslın da,
Kapılmış olmalı yürek, söz de geçmez çok fazla,
Silinmeyen bilinmeze sürüklenirken, güzeldi her şey.

Acı gelmemişti aklıma, aslında tanışana dek,
Kader de ağlamak da varmış ya, ölsem de gam yemem artık,
Şüpheler tek gerçeğim olmuştu,
Ne kadar yaşanır ki şüphelerle, sen söyle.

Doğrudur gerçek, ama gerçek ne kadar doğru?
Ya da biz, ne kadar samimi, içten, dürüst?
Almam gereken dersi, ben çoktan aldım çocuk,
Ya sen, haberin yoksa eğer, mutlaka er ya da geç öğrenirsin.

Kabullenmek; ben çoktan kabullendim çocuk,
Ödenmesi gereken bir borç gibidir, sevgi.
Önceleri kafanı karıştırsa da, zamanla öğrenirsin,
Biraz için yanar biraz da kan akar.

Bak bugün de beyaz giymişim, bugün de saçlarım uzun,
Peki ya yüreğim, bedellerin peşine düşmüş,
Ödemem gereken, bir bedeldi ve zamanı çoktan geldi,
Bana düşen bedeli ben şimdi ödüyorum.

Birazdan yok olacağımı düşünüyorum,
Düşünmek yok artık, iyiyi kötüyü,
Uyumak ve asla uyanmamak,
Bana düşen bedeli ben şimdi ödüyorum, ya sen…