Bedel Şiiri - Sevnur Şaylan

Hayat,bedeller ödemekten mi ibaret?
Anlayamadım...
Sevdim,
Bedelini ödedim...
Kaybettim,
Bedelini ödedim...
Gözyaşlarımla gecelerimi heba ettim.
Umutlarımı sattım,hayallerimi,inançlarımı,güvenimi...
Ödedim bedelini sevdamın...
Sevdamı satmak istedim,
Olmadı,
Yapamadım...
Halbu ki,üç kuruşluk adam uğrunaydı...
Yine de alan olmadı...
Nefreti tutuşturdular elime,
Hediyesiymiş tüm çabalarımın...
Kazanmıştım sanki,
Derken...
En büyük kayıbımı vermiştim...
Sevmek...
Olmuyordu,sevemiyordum,
''Seviyorum'' diyene,'hadi ordan! ' diyecek kadar,
Kaybetmişim...
Sorgu sual yok artık geçmişime...
Hani,mazi desek,
Ben de mazi bir tek senden ibaret olmuş...
Ki...
Anladım ki...
Nefret de sevdayı unutturmaya yetmiyormuş! ...
Unutacağım...
Elbet,unutacağım...
Aynaya her baktığımda gözlerimde buğu olup kalan sevdanı,
Bir sabah aynaya baktığımda,görmediğimde...
Şarkılar 'sevda' demediğinde...
'Aşk' demediğinde...
Unutacağım da....
Zormuş bu hayat...
Çok zormuş...
En zoru da sevdiğinin senden çok uzaklarda,
Bir başkasıyla olduğunu kabullenerek yaşayabilmekmiş...
Yaşayabilmek? ? ? ...
Hala nefes alabilmek...
Hala...
21.05.06