Bedel Şiiri - Baran Tatlı

yokluğunda ödedim!!!
Seni sevmenin zekâtını ve bedelini
Kendime hep yalanlar söyledim.
İçi boş ruhsuz bir bedene döndüm.
Sırtı üşüyen kambur bekleyişlere
Sahipsiz bir yalnızlık oldum.
Kaçışlarım Susuşlarım Uyku haplarım.
Uyanmak istemediğim bir zamana düştüm.
Yaşamla ölüm arasında Gidip geldim.
Çıkışı olmadı hiçbir yönünümün.
Üstümde başımda kokun.
Elimde yüzümde izlerin.
Nereye dokunsaydım Nereye baksaydım,
Kiminle konuşsaydım...
Yığınla hatıralar Bavul dulusu anılar.
Düşündükçe aklımı kaybedip Deliriyordum.
İnanmak kabullenmek istemedim.
Herkese sırtımı döndüm
Herşeye yabancılaşıp Kendimden bile kaçtım
Senin yokluğunda...
Terk edilmiş şehirler gibi yıkıldım.
Harabeye döndüm.
Kimsesiz duraklar gibi sahipsiz kaldım.
Bacası tütmeyen evler gibi virane
Sönen ışıklar gibi karanlıkta kaldım
Alaca karanlık vakitlerde
Bitmek bilmeyen sızıydın
Zemheri yalnızlık olur
Hep Sol yanımdan vururdun.
Ve Her defasında
gözlerinin musallasında can verirdim.
Bedelini canımla öderdim.