'Bedel' Şiiri - Ahmet Bektaş

Bedel

İlla ki çıkar ortaya mayanda olan
'Cinsi cinsine çeker' diye dememişler boşuna
Rücu eder herkes aslına
Ne etsen de / sızar küpte olan dışa
Hesapsız akar haram
Birikir helal damla damla
Sabır aslanın ağzında.

Güzeller güzeli Firuze, haremde yaşar.
Bir hayat ki
İpek kumaşlara mahrem bedeni esir.
Lakin gördüğü biricik yüz
Pos bıyıklı babayiğit hadım.
İzafi özgürlüğün paradoksunda
Özenir köprü altındaki yosmaya,
Fingirder fırfırlı kızıl dudaklı kadın.

Derviş sıratta yolun zirvesinde,
Sapmaz bir milim bile.
Aldırmaz faniye / meyletmez.
Zevki her boyuttaki gezintilerde sırdır.
Zamanla mekanın sınırı onu bağlamaz.

İbret ile bak Aleme.

Şu besini gübre olan serkeşe,
Yuvarlar özenle topunu;
Boktur oysaki soyu.
Aldanırsa görenler bu sefil cüsseye,
Bilsinler nasıl dize getirmiş koca firavunu.

Sınırsız özgür olan, kimseye muhtaç olmaz!

İradeni özgür kıl, yaşa kendi tercihini.
Fakat!
Ödersen bedelini,
Sisifos gibi.

Ahmet Bektaş