Bedel Şiiri - Ercan Keskin

Aramaktan haritalar eskittim
Yapış yapış ateşten gömleğim
Yorgun dolmuş güneşi yansıtmakla meşgul
saatini bekliyor
saat kulesinin zembereği boşanıyor bileklerimden
Utangaç bakışlar düşüyor melul gözlerden
Rüzgarın delimsirek çırpınışı bozuyor sessizliğimi
pencere perdesinden
Vapur sirenlerinin feryadı ile bırakıyorum
geçmişimi güzel İzmir'de
Yollar kıvrımlı, yollar çukur
Bitmek bilmez taşra yolları
Hiç merak etmedim gideceğim yeri
İnsan merak etmez mi
Kaderimmiş gibi ağlıyorum ağaçların yalnızlığına
yolboyunca
Onlar da bana ağlıyorlar
Ellerini uzatmak istercesine yarıp geçiyorlar gözlerimi
Hayatın ceberut fırtınasıyla
Hiç bilmediğim
Sizlerin asla bilemiyeceği bir yere geldim
Sıvasız evlerden tüten matem kokusu
yakıyor genzimi
Valizlerim keder yüklü
Hiç açmak istemedim
Tozlu bir barakada hayallerimi serdim
Sigaramın kıvılcımı ateşledi yüreğimi
Tartıya gelmez ağır yaralıydı kalbim
Üzerime yıkılan melanetin
ne olduğunu anlayamadan
Bedel ödemeye geldim