Bedel Şiiri - Erdal Karakaş

Eylül ayının sonlarıydı
Hazan yaprakları çoktan düşmüştü yere
Dağlar; beyaz gelinliğini giymiş
Sevdiğini bekleyen gelin gibiydi

Dicle kenarında küçük bir köyde
Yaşıyordu Nazo ile Cemo
Saf ve temiz yürekleri
Bilmezdi kin, nefret ve öfkeyi

Birisi ondört diğeri onyedi civarındaydı
Ortamın zor şartları
Küçücük yaşta masum suratlarına
Kazımıştı desenlerini

Oysa ki onlar çocuktu
Pır pır atan yürekleri
Ne olduğunu bilemedikleri
Aşk ve sevgi için atıyordu

Çabuk duyuldu hikaye köyde
Olmaz dedi aile büyükleri
Kan davası her şeyin önündeydi
Hikayenin bedeli canlarıyla ödenmeliydi

Nazo ile Cemo;
Dicle’nin azgın sularında
Geçmeye çalışırken karşıya
Arka arkaya duyuldu silah sesleri

Birden irkildim ve kendime geldim
Sabah olmuştu gördüğüm rüyaydı
Rüya da olsa gerçek te olsa
Töre yüzünden insanlar katledilmemeli