Bedel Şiiri - Aslı Boztaş

Kimsenin duymadığı sessiz çığlıklarım, kimselerin görmediği gülümseyen gözyaşlarım var.
Dargınım artık aydınlıklara da.
Sarılıp karanlığa, kaybolacağım oralarda.
Bugün avuçlarında saklarken yarını..
Gözlerimde uykususuzluğun doğum sancıları..
Zamansız krizlerimin yağmurlarıyla ıslanırken yanaklarım..
Kalemimle, yine korkulara boğulmuş sözlerimin istilasında seni yazıyorum...
Titrek dizlerimle basamıyorum artık yere sağlam,
Sapasağlam...
Küçük bir kız çocuğunun, büyük korkulara sarılmasına şahitlik yapıyorum.
Karanlıklara sığınıyorum,
Odamın en karanlık köşesinde gizli gizli iç çekiyorum.
Avuçlarımda birkaç kelime..
Sensiz cümleler arasında seni kurmaya çalışıyorum...
Ne o kızı çekip alabiliyorum korkuların karanlığından.
Nede sensizliğin iplerini boyunuma geçirebiliyorum...
Ve ben aşık olmanın en ağır bedelini böyle ödüyorum...