Bedduam Kendime Şiiri - İsmail Paşalı

Tenine değen eller kırılsın
Gönlüne düşen gönüller kurusun
Sen benimdin...
Başını okşadığım
Çocuklar gibi diz dize ağladığım
Ellerimle ellerimle verdim seni
Kokuna doyamadan..
Bir gece olsun koynunda uyumadan..
Muradım senken..
Muradımı alamadan
Başka ellere gelin ettim sevdiğimi
Çok pişmanım çok
Giyeceğin gelinliğin kefenim olsunki
Vijdanım yedi bitirdi beni...
Ne olurdu afetseydin
Dizinin dibinden eksik etmeseydin
Ben hatalıyken..
Sen beni düzeltipte
Kendine tekrar yar etseydin..
Böyle bir başıma
Böyle kimsesiz koyupta gitmeseydin
Duysaydı eller..
Bilseydi konuşan diller
Bana kurban olduğum
Sevdiğim diyipte..
Bassaydın göğsüne
Affetseydin affetseydin
Mutlu olurmusun
Gittiğin ellerde huzur bulurmusun
Yar diyipte yanına sokulurmusun
Bir ömür bir yastıkta can bulurmusun
Ahh ahh yarim
Gözleri güneşli..
Saçları yıldızlı
Kalbi ak,pak yarim
Kıymetini bilemedim
Şimdi...
And olsunki
Annem bile sevemez
Senin sevdiğin gibi
Babam bile sırdaşlık edemez
Senin ettiğin gibi...
Nasıl ettim..
Nasıl bir vefasızlıkla
Seni kaybetim...
Bence değil gönlünde yer etmek
Hakkım ayağının altında çiğnenmek
Çekeceğimi tüm acıları..
Sen gittiğinden beri çektim..
Bende olmadığın herbir gün için
Tüm beddularım..
Tenine değen ellere
Gönlüne düşen gönüllere
Ençokta kendime...
Bir insan..
Sığındığı limanı
Başını soktuğu yuvasını yıkarmı?
Yıkarmış..
Yıktım ben...
Öyle bir yıktımki
Sanki vatansız
Sanki yurtsuz diyarsız kaldım
Bana hep derdinki
Hayatımda tandığım en zeki adamsın
Yok yarim yok
En aptal adammışım
Sevidiğinin kıymetini bilmeyen
Gönül verdiğini
Sularda boğup
Ateşlerde yakıp..
Sonra timsah gözyaşlarıyla anmış
Bir adammışım...
Bana verdiğin değere
Sevgiye aşka hürmete
Layık olmadığımı bilseydim
Sen kaybetmek yerine
Keşke ama keşke
Ölseydim....