Beddualı yer. Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Bu nasıl bir tutkudur mala mülke servete
ne huzur veriliyor ne de güven millete
fil gibi besleniyor yine doymuyorsunuz
her gün feryat edeni neden duymuyorsunuz?

mazlum garip gureba açlıktan sürünürken
onların sayesinde gezip tozuyorsunuz
ülkenin servetini kendi malınız gibi
helal haram demeden iştahla yiyorsunuz.

artık zillete değil millete kulak verin
kaderi yoktan yere ölmek değil askerin
savaşlar sömürünün bitmeyen kavgasıdır
verilen bunca şehit yoksulların yasıdır.

görün artık çözümün çok yanlış gittiğini
adilce paylaşmanın herkese yettiğini
her gün onca yalanla halka umut verdiniz
bu çilekeş milletin atisini yediniz.

görün artık gerçeği bu sözün bittiği yer
biraz olsun düşünün bu halk ne yer ne içer
anlayın bu milletin sabrının bittiğini
süratle uçuruma birlikte gittiğini.

ne vaatler tutuldu ne gelecek kurtuldu
çaresiz vatandaşın tek tesellisi hayal
cennet simsarlarının vaadine kanmayan
biraz aklı olanda ne sabır kaldı ne hal.

artık savaşa değil barışa omuz verin
görevi tüm dünyaya hizmet değil askerin.
bu emperyal güçlerin menfaat kavgasıdır
yurtta sulh cihanda sulh huzurun aynasıdır.

kemal derki sorunlar yine hep aynı yerde
çözmeye çalıştıkça batıyoruz bin derde,
kurucusuna düşman bir nesil yarattıkça
daha çok sürünürüz, beddualı kaderde.