Beddua etmem..

Büyüklenme,kibirlenme, tevazu göster,
Zavallılara acı,yoldan çıkana,düşene yol göster,
Düşene bir de sen vurma,zaten vuran vuruyor,
Almış bir beddua da,bir an yüzü gülmüyor.

Şimdi aramızda birkötü kadın olsa atacak mıyız? ,
Herkes yatıyor diye,onunla biz de yatacak mıyız? ,
Ahlaksız kocası,kardeşi satıyor zavallıları her gün,
Acımadan,utanmadan biz de onu satacak mıyız? .

Bakıyorum yıllardır insanları kınayanlara,
Çoğu mezarda,kınadıkları yüksek yerlerde,
Ölünce senin halin şöyle olacak arkadaş derdi.
Kendisi mezarda, karısı başka ellerde.

Bu lafı dediğin de bana çok gücendim ağladım,
Gülerek dedi bir de sanki öyle olasın diyor sandım,
Kaldırdım ellerimi gecenin seherinde dua ettim her gece,
Bıraktım bedduayı hemen,o zavallı mazara girince.

Ah Hocam,keşke etmesey mişim,nerden bilecektim,
Duam mühürlenmiş,dönmüyor geri,hayır dileyecektim.
İlahi! ,Kınayanı öldürdün otuzunda koydun kara mezara,
Bir ay geçmedi beş yaşında çocuğunu niye aldın bir kazada.

Nesli kurudu dediler,babası,kardeşi sırayla öldü,
Hepsinin karısı dul kaldı oldu dediler, ocakları söndü,
Şimdi mezarına bakıp, bakıp da,affımı diliyorum,
O kınamıştı beni ama,hatalı benim biliyorum.

Artık,etmiyorum birine beddua,biliyorum tutacak,
Bedduam ya beni ya da onu kötü yere atacak,
Kızdırma arkadaş ne olursun beni lafını iyi konuş,
Bırak kötü,yararsız işleri de abdeste,namaza alış.

Hani ben yazıyorumda, kınamazmıyım birini,
Her gün,her saat bilmeden kırarım bende seni,
Hasetlik,fesatlık çıkmıyor,kalbimden bir gün,
Bir gün iyiysem,olurum on gün Allahla dargın.

Hüdayi güzel yazdın arada kötü laflar olsa da,
Kınama kimseyi sakın,onda o huy sahiden olsa da,
Bak Peygamber,Eshab,Allahımız kınıyor mu kimseyi,
Bundan gayrı iyilik yap, sakın ayıplama kimseyi.

12.12.1998//KIRIKKALE