BEDDUA EDEREK ÖLDÜ EMEKLİ
Gel de bu düzene isyan eyleme,
Haykırıp bu düzen yıkılsın deme,
Sokağa çıkana desteğin verme,
Evladına muhtaç ağlar emekli.
Açlık sınırında yaşar emekli.
Yatacak yerleri yok siyasiler,
Utanmadan aç bir insan yok derler,
Vicdanları kara, kalpleri körler,
Bunlara oyunu verdi emekli.
Açlık sınırında kaldı emekli.
On altı milyonmuş araştır diyen,
Ben çobanım bunlar davarım diyen,
Fakir emekli sayıp, sevmeyen,
Evladına muhtaç kaldı emekli,
Gerçek yüzün neyse gördü emekli.
Doyurmaz gözünü şu kara toprak,
Haram yemez diye inandı ahmak,
Cahil emekliye zulüm müstahak,
Çöplüklere muhtaç oldu emekli.
Sersefil aç, açık kaldı emekli.
Lokanta unuttu, bir çaya muhtaç,
Atıkla yaşıyor çünkü karnı aç,
Bu hem sana hem de ülkeye utanç,
Kıtlık, kuyruk neymiş gördü emekli.
Aklını başına derdi emekli.
Rızazade, sende insanlık yokmuş,
İyilik yerine, kötülük çokmuş,
İkinci Yezittir dediler hakmış,
Artı dilenmeye geldi emekli.
Beddua ederek öldü emekli.
22.01.2024
Fahri Bulut Rızazade
Kayıt Tarihi : 30.1.2024 13:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rızazade, sende insanlık yokmuş, İyilik yerine, kötülük çokmuş, İkinci Yezittir dediler hakmış, Artı dilenmeye geldi emekli. Beddua ederek öldü emekli.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!