Beddua Şiiri - Metin Yüksek

Sebepsiz yere ağlamam ben!
Hiç yoktan harab ettiğim görülmemiştir kendimi.
Hayata güzel bakmasını bilirim ben,
Tek hedefim gerçekleştirmektir hayallerimi.

Ne güzel gülüyorsun diyorlardı bana.
Neşenin kaynağı ne diye soruyorlardı.
Sen ki bir yumrukta beni yıktın...
Benimle birlikte,
Umutlarımı,kahkahalarımı,
İçimdeki duygularımı,hayatımı yıktın!

Etmez miyim ben şimdi bedduaların en çirkeflerini?

Çıkmasın canın,ölümle yüzleştiğinde gözlerin!
Gülemesin yüzün,olmaya başladığın hayallerin!
Yaklaş bütün mutluluklara ama
Kavuştuğunu sandığın anda kaçsınlar senden!
Tertemiz hislerime de bir daha dokunma,
Nefret,nefret ettim artık senden!

Buz tutsun göz yaşların gözlerinde,
Avuç avuç kalsın saçların ellerinde.
Yavaş yavaş ama en ızdıraplı olan
Acıları çek ve yıllarca ortalıkta dolan.

Her nefes aldığında ciğerlerin sızlasın!
Ne anılar ne de hatıralar acını azaltsın!
Seninle bir zamanlar gezdiğimiz o yerler,
İkimizin dünyasına kurduğumuz hayaller,
pençeleriyle boğazına sarılsın!
Zindanlar kurulsun göğüs kafesinde,
Mahkûmu sen ol bir damla suya dilen!
Takılı kalsın gözlerin işgencesine hayatın,
Hep ağla ama olmasın gözyaşını silen!
Yazıklar olsun sana,acınacak hale düş,
Girmesin,girmesin uykularına bir tek düş!
Demanın hiç olmasın düştüğün dertlerde!
Sevgi güllerimi sen ezdin ayaklarınla sen,
İnşallah tutar sana
Bu beddualar da sitemler de..!

Not: Rabbim kimseye böylesi beddua ettirecek bir kader yazmaz inşallah./1999