Beddua Şiiri - Ömer Hüsamettin Yüzaklı

Dün gece limandaki gemileri ben yaktım.
Bu bütün gemilere ders olsun.
Ayrılığa bir daha demir almasınlar,
Düdük çala çala.
Martılar darıldı bana biliyorum bu yüzden,
Deniz kızdı.
Canı yandı biraz belki,haklı.
Ama bende haklıyım.
Gemiler ayırdı beni,benide onlar yaktı.
Birde bacalarından çıkan dumanları,
Suratıma üflediler,alay ettiler benimle üstelik.
Dün mahkemem vardı…
Oturduğum kiralık ahşap evi,sigara izmaritinden yaktım diye.
Hakim sordu,sen mi yaktın evi?
Hayır ben yakmadım,sarhoştum bilmiyorum.
Ama;
Gemiler yakmıştır bu evi mutlaka
Hakim bey.
Her şeyi onlar yapar.
Çekip giderler habersiz,
Dumanlarını üflerler insanın suratına,
Alıp giderler sevgilini sana sormadan,
Ve düdük çalarlar arkandan alay ede ede.
Hapiste yattım gemiler yüzünden ben.
Gardiyanla kavgamada onlar sebep.
Dayak yememe,işten atılmamada.
Aslında bütün kabahat eylül ayında galiba.
Bir eylül günü sevdim seni.
Gene bir eylül günüydü,
Gemiler seni kaçırdığında.
11 ay olmalı seneler bundan böyle.
Çıkarsın efendim takvimlerden,
Eylül aynını,atsınlar.
Beni işten attıkları gibi.
Hazan mevsimidir eylül bilirsiniz.
Sarı bir intihar gibidir.
Çöker insanın üstüne,git dersin gitmez.
Neler yapar neler.
Göçmen kuşları kovar,dalları kırar,
Yaprakları döker,serçeleri üşütür hep.
Ve evleri,gemileri yaktırır o.
Söyleyin Allah aşkına şimdi,suçlu kim?
Ben mi,gemiler mi,eylül ayımı?
Suçlu mu arıyorsunuz hala?
Asıl suçlu çekip gitti ya.
Yaktı benide,evide,gemileride.
Boşu boşuna.
Bir inat uğruna.
Senden cehennemde yanarsın inşallah emi.
Beni,evi ve gemileri yaktığın gibi.
Bende senin resmini yakacağım görürsün.
Ama mektuplarını asla.
Yalan değildi değil mi? O kelimeler,
O itiraflar söyle.
On sahife aşk mektubu yazmak,
Kolay değildir bilirim.
Onun için kıyamam mektuplarını yakmaya.
Her gün okuyorum onları binlerce defa.
Islak ıslak sarılıp yatıyorum onlara,
Sen diye geceleri.