Beddua Şiiri - Ahmet Ekici

Kalbim param parça ettin hırslanıp,
Kalbimi taş sanmayasın insafsız.
Kanım emdin omzuma yaslanıp,
Ekmeğini banmayasın insafsız.

Sevdim dedin gözlerime bakarak,
Ne kazandın beni yakıp, yıkarak?
Sürünesin benden beter çekerek,
Bu dünyada onmayasın insafsız.

Daldan dala kondun hızlı atlayıp,
Sermaye eyledin derdim katlayıp,
Susuz kalmış toprak gibi çatlayıp,
Bir gün suya kanmayasın insafsız.

Düşesin ki öyle dönülmez aşka,
Çare bulunmasın tek benden başka.
Ateş düşsün gönlündeki o köşke,
Göğünesin yanmayasın insafsız.

Arayasın adım, adım her yerde,
Görmesin gözlerin insin bir perde.
Beni düşürdüğün çaresiz derde,
Düşesin de dönmeyesin insafsız.

Yoksul düşüp her şeyini satasın,
Rezil olup yerden yere batasın.
Baykuş gibi viranede ötesin,
Bir gün dala konmayasın insafsız.

Rüyan terk etmesin bir zaman beni,
Diyesin ki yeter geldin gene mi?
Aşk ateşi yaksın senin sineni,
Ahmet adın anmayasın insafsız.