Beddua Şiiri - Mavili Şiirler

Siir dinleye dinleye, şiir yazıyorum
Şairin dediği de, kitabın kaynağıda yersiz
Anlamak zor, ev köhne
Bahtına sağır her birey soluklanır burda
Buranın havası taciz
Ve olduğu kadar ihanet

Bilmek ağırdır
Bildiğin yasak, fikrin çıkılmaz öcülü evler
Hokkabaz edasinda kelime yoğurmak
Anlatmaya yetmez kalbine verilen baskınları
Yüreğe yük her aile ferdi gibi
Müsait, ezik ve haince pusuda beklemek
Işte, insanlıktan kalan...

Aynı odada neler uyumaz ki
Kimlere yaslanir öpücükler
Evler ne kadar bedduayla inşa edilebilirse
Her şey o kadar aslında
Uymaya meyilli nöbetçi
Ve ona güvenen kör, topal aşık
Benim güvendiğim, kapı kilidi

Asıl olan güzele, güzel yürümek
Bir yer var, çok güzel
Oraya giden yollar ondan güzel dediğim
Ve uğruna hürriyetler verdiğim her ne ise
Güneşli gözlerden akan sevdaya
Yol olsun, tohum olsun ve su
Aynı eve dam, yere yeşil olsun

Karin tokluğuna yaşadığımız şu dünyada
Uğruna savaşacak çok az şey var
Dağların ardında yine dağların olduğunu anlamanın cezası budur
Yerinde ağır her taş gibi aşağılık
Ve rüzgarla devrilecek kadar sarsıntılı
Bu içimdeki patlama eşiğinde nefret

Boş vermisligimiz bekçi kulubelerinin boş kalmasi
Hatalarımız, derme çatma evlerde sabahlamak
Kadar ümitsiz
Kontrole gerek bir hadise yok,
Beklenen gelmeyecek
Bilmek ki bazı şeyleri, sonbahara benzer
Ölüm ve yaşam arasında debelenir

Günü gününe uymayan harfler, kelimeler
Ve posta pulları, mektuplar
Direnir kendince görevine
Bana ilişmez diye, mahurun ağlamadığı ne belli
Müziğin çalmadığini hanginiz duydu
Kaldı ki bu gün gülmek içi değildir
Boyuna ciddi, inadına asik suret