Kahır çiçekleri açsın sinende
Zalimler mutluluk saçsın ötende
Sıra sana gelir gelmez bitende
Sevgi nedir bilmeyesin ömründe
Beddua bilmezdim öğrettin bana
Bu kem sözleri de söylettin bana
Zalim madem niye meylettin bana
Gözyaşını silmeyesin ömründe
Bilseydim divân durmazdım önünde
İçin kan ağlasın mutlu gününde
Sevgiye yer yokmuş senin dininde
Benim gibi sevmeyesin ömründe
Tuttuğun dallar hep elinde kalsın
Mevlâm seni de diyâr diyâr salsın
Goncaların çiçek açmadan solsun
Bir tutam gül dermeyesin ömründe
Yazımı bahar da kışa çevirdin
Kanadımı kırdın kuşa çevirdin
Düz yollarımı yokuşa çevirdin
Mutlu birgün görmeyesin ömründe
Gözyaşların seller gibi dökülsün
Sevenin olmasın boynun bükülsün
Geceler yarısı uykun bölünsün
Aşk yumağın dürmeyesin ömründe
Siyah saçım değirmende un ettin
Bitmez ömrümü kirmanda yün ettin
Yaşamadığım yılları dün ettin
Zevk-i sefa sürmeyesin ömründe
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta