Beddua Şiiri - Necati Simsek

Kahır çiçekleri açsın sinende Zalimler mutluluk saçsın ötende Sıra sana gelir gelmez bitende Sevgi nedir bilmeyesin ömründe Beddua bilmezdim öğrettin bana Bu kem sözleri de söylettin bana Zalim madem niye meylettin bana Gözyaşını silmeyesin ömründe Bilseydim divân durmazdım önünde İçin kan ağlasın mutlu gününde Sevgiye yer yokmuş senin dininde Benim gibi sevmeyesin ömründe Tuttuğun dallar hep elinde kalsın Mevlâm seni de diyâr diyâr salsın Goncaların çiçek açmadan solsun Bir tutam gül dermeyesin ömründe Yazımı bahar da kışa çevirdin Kanadımı kırdın kuşa çevirdin Düz yollarımı yokuşa çevirdin Mutlu birgün görmeyesin ömründe Gözyaşların seller gibi dökülsün Sevenin olmasın boynun bükülsün Geceler yarısı uykun bölünsün Aşk yumağın dürmeyesin ömründe Siyah saçım değirmende un ettin Bitmez ömrümü kirmanda yün ettin Yaşamadığım yılları dün ettin Zevk-i sefa sürmeyesin ömründe