Beddua Şiiri - Duran Eryay

Ruh kokan elbiseni giyer gezerim seyyah seyyah, sanma bedbah,
Gözde kapalıyım, sözde dergâh, ilahımı ver bana sen kara toprak,
Sevgin de hoşaf kokmuş, beden tarumar, git amber kapılarını aç
Çık fizana sen de, ayla yıldız saman olmuş kör, dön de onlara bak

Gaib oldum zaman içinde buldu beni, binbir tasayla kader ve keder,
Saçlarımı yolduğum günde, kilim dokuduğum sevginin üstünden geç,
İstemem semazenlerini, ellerini, dönme gerinde bulutları ıslat da seç,
Çık fizana sen de, ayla yıldız saman olmuş kör, dön de onlara bak.

Benden beter ol Kerbela da Mecnun gibi yanıp, susuzluğa gark olasın,
Nemlenmiş nefeslerin hasretini, damarlarında soluksuz hissedesin,
Dünya cehenneminde de yüzümü çiçek kokan kara topraklar sevsin,
Çık fizana sen de, ayla yıldız saman olmuş kör, dön de onlara bak.

Kömür karası gözlerin kararsın, karanlık gece elbiselerinin rengi gibi,
Pınarların kurusun suya hasret, virane, öksüz, sahipsiz çeşmeler gibi,
Hayat ağacının yaprakları yolunsun, yalın cansız giden bedenler gibi,
Çık fizana sen de, ayla yıldız saman olmuş kör, dön de onlara bak.

Gelmeyi deneme bütün kapılarım kilitlendi, hayallerimin ustası mahpus,
Son kez bile ekmem seni bahara, karlar üşüyüp kara kışında donsa da,
Dikenler arasında çırpınıp, feryat ile beyitler, ağıtlar yaksan da bana;
Dönmem sana, ayımla yıldız saman olmuş, gel sen bende onları yak.

10 Şubat 2012

Duraner Yay