Beddua Şiiri - Murat Arıcı

Ayrılığın suçunu yükleyip de kadere,
Elveda deyiverdin gelincikler açarken.
Gönlümü terk eyledin ebedi bir kedere;
Sevdanın şarabını ellerinden içerken.

Vuslatı düşler iken firkate döndü yolum.
Öyle bir kırıldı ki hem kanadım hem kolum.
Yapayalnız kalınca şaşırdım sağım’ solum’;
Sen ardına bakmadan uzaklara göçerken.

Sahte duygu katili mesafeyi güldürdün.
Henüz bahar ayında saçlarımı soldurdun.
Hüzünleri sineme kurşun gibi doldurdun;
Etrafında pervane olup her dem uçarken.

Çınlamasın kulağım adımı anma sakın!
Her iki cihanda da olma sen bana yakın.
Çekeceksin elbette cezasını firakın;
Rüzgâr ekip sonunda fırtınayı biçerken.

Belli ki inanmışsın bir melunun sözüne,
Bu sebepten bir başka ateş düşmüş özüne.
Dilerim çok yakında toprak dolar gözüne;
Yâd ellere neşeyle gülücükler saçarken.