Beddua Şiiri - Mustafa Önder

Bu kadar hatıra, bu kadar fotoğraf
Zaman eskidi,
Yüzün aynada esir kaldı.
Fırtınayla çektiğin telgraf,
Bunca kahır, bunca dert bana kaldı.

Hani yaz yağmuruydun,
Hani çöldeki tomurcuğun umuduydun?
Bak, seni yazan beste yarım kaldı;
Mevsimler bile caydı sözünden,
Mesafenin korkusu zarfta,
Güvercinler yolda kaldı...

Akşamlar yarama tuz biber sanki,
Bir kadeh meyde boğuyor yalnızlık
İnan ki,
Kaç cephede savaşacağımı şaşırdım;
Gül kokulu kılıcım sende kaldı...

Kim yazdı bu fermanı,
Nerelere koydun bunca acıyı?
Yola yola saçımı başımı
Hala anlayamadım,
Bağrımı delen bakışlarınla
Alnımdaki o beddua neden kaldı?

Haziran-1997/Burdur