Beddua Şiiri - Ufuk Uzun

İçini sarsın sebepsiz bir hüzün
Kabuslarla korkutsun seni yüzüm
Kulaklarında çınlasın bu son sözüm
Beddualarla kahrolsun ömrün.

Çığlıklarını bile duyan olmasın
ölürken imdadına koşan olmasın
İçtiğin son yudum boğazında kalsın
Dilerim ömrün kederle dolsun.

Gecelerce ağla gözün bilmesin uyku
Neşe, huzur seni bırakıp gitsin
Mutluluğa hasret kalki, bil nasıl bir duygu
Kahrol gözyaşına mendil yetmesin..

Dilenci ol sadaka veren olmasın
Bir lokma ekmeğin tadını unutasın
Sen sev ama seni seven olmasın
Rezil rüsva ol çok utanasın.

Pişmanlıkla yaşa tövbeler iste
Cami kapısından bile kovulasın gayrı
Lanet et kibirine, kendine küste
Bütün zalimler ayrı, sen, daha ayrı.

O ipek saçların dökülsün tek tek
Tutmasın ayakların, olmasın destek
Gözlerin kanlansın gülmeye hasret
Dilerim kendini AŞŞAĞILIK hisset.

Adım attığın yerde dikenler bitsin
O guzel yüzünden yaşlar süzülsün
Gavur ellerine kabrin kazılsın
Olmasın kimse haline üzülsün.