Beddua Şiiri - İzzet Kocadağ

Tanrıdan dileğim, bu senin için,
Bana ettiğini, çekesin bir gün.
Ağlayıp inleyip yolarak saçın,
Kanlı gözyaşını dökesin bir gün.

Kalmasın dünyada nazını çeken,
Bakmasın yüzüne yoluna çıkan.
Gönlünü verdiğin ele giderken,
Çaresiz karşıdan bakasın bir gün.

Uykunu her gece, kâbuslar bölsün,
Kederler birikip ruhuna dolsun,
Ne bahtın açılsın, ne yüzün gülsün,
O tatlı canından bıkasın bir gün.

Hiç kimse sormasın halini nedir?
Yüreğine çöksün gam ile kahır.
Kapansın kapılar yüzüne bir bir,
Talihine boyun bükesin bir gün.

Çile ayrılmasın bir gün peşinden,
Vefa görmeyesin; dostun, eşinden,
Yanarak ben gibi aşk ateşinden,
Eriyip mum gibi akasın bir gün.

Afetler götürsün külli varını,
Kimseler duymasın ah ü zarını.
Kaybedip yarından umutlarını
Dünyayı başına, yıkasın bir gün

Gönlünü düşürüp onulmaz derde,
Arayıp sorasın dermanı nerde?
O beni terk edip gittiğin yerde,
Sersefil karşıma çıkasın bir gün.

4 Nisan 1990 – Çarşamba / Konya