Dağları sarınca sis ile duman
Beni keder,dert,gam ile yoran
Yolları kapatınca kar ile boran
Senide olmasın vefasız arayıp soran
Menekşe çiçekleri yol üstünde açsın
Dostun kalmasın herkes yanından kaçsın
Sen yürekte kapanmaz bir yaresin
Suları çekilmiş akmayan bir deresin
Sana yarınların haram olsun
Yüregine sızı,gözlerine hep yaş dolsun
Senden herkesler hesap sorsun
Kalbin taş kesilip,elin ayagın donsun
Dilerim mevladan hiç gülmeyesin
Hep acılar çekip,sefa sürmeyesin
Ayakların felç olsun yürüyemesin
Azrail uğraşsada sen can veremiyesin
Kayıt Tarihi : 7.2.2008 18:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ne yazikki hayatta bazen iki yüzlü ve hain sevgililerde olur 12-07-1987
![Ufuk Karahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/07/beddua-191.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!