Beddua Şiiri - Atila Günal

Seni yüreğimin en güzel yerine
Ne büyük özenle yerleştirmiştim
Kılına zarar gelmesin diye
Çelik zırhlarla bezemiştim
O zırhın içinde havasızlıktan
Ciğerlerin patlasın

Bakmaya kıyamazdım gözlerine.
Nazar değecek diye;
Gözlerden sakınırdım.
O gözler şimdi kimlere bakıyor,
Hangi saf yüreklere ne ateşler salıyor,
Gözlerin kızgın millerle oyulsun
Kara topraklar dolsun yerine

Dokunmaya kıyamazdım ellerine
İncinecekler diye avuçlarımda
Parmak uçlarımla severdim
Minicik bir serçe gibi
Şimdi kimlerin ellerini tırmalıyor
Nankör bir kedi gibi
En paslı, kör mıhlar çakılsın ellerine

Öpmeye kıyamaz da
Küçücük buseler kondururdum
Bal sandığım dudaklarına
Yılan gibi sokmuşsun da
Anlayamamışım zehrini
En zehirli yılanlar aksın
O dudaklardan içine

Ellerimle beselerdim her gün
Her yuttuğun lokmada
Gözlerinin hazdan kapanışıyla
Dünyanın en büyük mutluluğunu yaşardım
Her yediğin, her yuttuğun
Şimdi içinde cam kırıkları olsun
İçin parçalansın,
Ağzından oluk oluk kanlar gelsin

Dizlerimde yatırıp
Saçlarını okşardım gün batımlarında
Parmaklarımı saçlarından yanaklarına
Alnından burnundan dudaklarına indirirken
Aşk şarkıları fısıldardım kulaklarına
Taş olsun şimdi yattığın yerler
Ellerimi dokunduğum her ten parçan
En onmaz yaralarla kaplansın
İçinde kurtlar kaynasın
Lime lime dökülsün

Bu sana son duamdır
Bedduaya dilim varmıyor nedense
2003-06-09