Beddua Şiiri - Emine Sönmez

BEDDUA

Beddua etmeyi hiç sevmem ama,
Benden sonra sana dünya dar olsun.
Ağutos da kara kışa yakalan,
Ayağın buz tutsun, başın kar olsun.

Yat ama gözüne girmesin uyku,
Gözünden gitmesin hasretle korku,
Alev alsın yüreğindeki kuşku,
Tebessümün bile ahu zar olsun.

Geçtiğin yollarda çamura bulan,
Yolun düz gitmesin, çalıya dolan,
Bağını - bahçeni etsinler talan,
Yaptıkların, senin karşına gelsin.

İçtiğin su, zehir olsun, yutama,
Ağzında dolansın geri atama,
Kâbuslarla uyu rahat yatama,
Eline aldığın buzlar, har olsun.

Ördüğün çorabı sen giy başına,
Kimseler bakmasın gözün yaşına,
Vivdansız yazsınlar mezar taşına,
Yılanlar, çiyanlar sana yar olsun.

Acıkınca, çöpte ara azığı,
En sevdiğin atsın sana kazığı,
Sana lanet okusun, en nazığı,
Türlü eziyetler yoktan var olsun.

Akrep yesin, bakmasınlar yüzüne,
Istırap çek, kurban ada hüzüne,
Ayak dursun, diken batsın gözüne,
Ölme ama nefes alman zor olsun.

Susa kavrul ama su vermesinler,
Eşin - dostun sana güvenmesinler,
Doğru söylesen de yalan desinler,
Hayatta attığın, gele zar olsun.

İpek diye diken dola boynuna,
Sevgilim de, yılan girsin koynuna,
Her bakışta ateş düşsün karnına,
Ruhun cehennemde bahtiyar olsun.