Bedbaht Şiiri - Bahtiyar Danışmazz

Neye ümit ettiysem, zalim dünyada
Felek kırıp ümidimi, elime verdi.
Tohum düşse ağaç olur kayada
Kayanın yükünü sırtıma verdi.

Mağlub olmaların müptelası olmuşum.
Halime üzülüyor çocuklar ve haziran.
Ben annemden doğarken bedbaht diye doğmuşum.
Budur işte kadehi acı ile dolduran.

Göçüp gitsem bu elden bir üçüncü dünyaya
Orada bulup beni -al bu kaderin derler-
Bilmem daha ne kadar acı var bu bedbahta
Dünyaya sultan olsam, saltanat devirirler.

İşte böyle acıdır garip bahtinin hali,
Böyle kötü yazgıyı pazar kurup satmalı!
Hem yakmalı ateşle bulunduğum mahali,
Hem satmalı pazarda, kah perşembe kah salı.