Bedâyi Şiiri - Batıkan Kaymaz

Her şey birbirine o kadar benziyor ki
Atılan kurşunları ayıramıyorum başına taç yapmaya yeltendiğim papatyalardan
Başka bir dünya
Sevgi yanında duruyor kinin
Barış sloganlarımız sokaklarda savaş çığırtkanlığına dönüşüyor
Her yerimiz kan, sen revan

Çürük meyveler veriyor ağaçlar
Elden düşme taze acılar satıyor manavlar
Mahalle ağzı argolar, şiirlerimiz hastalıklı
Her şey birbirine o kadar benziyor ki
Kokun kime gitsem aynı

Denk ölüler yaşayana
Modern mezarlıklarımızda
Aynı odanın içinde göremiyor kimse kimseyi
Bir âmânın değiliz hiç birimiz fazlası

Son model, fiyakalı bir de pırlantalı değilse mutluklarımız yalancı
Özgürlük sınırının altında asgari ücretler
16. Yüzyıldan kalma köleliğimiz uzun süredir aynı

Gülene mendil, ağlayana sopa dünyasında
Bir sendin bedâyi
Ama artık o kadar benziyor ki
Yokluğun varlığına
Dizimde uyuyan, saçını oksadığım
hayalin, gerçekliğinden farksız
Gittiğinden beri her şey birbirine o kadar benziyor ki
Hasretim yedi cihanla aynı