Ya Rab kapına geldim
Beni affetmendir meylim
Biliyorum affına layık değilim
Beni kovsanda ben yine sana gelirim
Çünkü sen merhameti büyük olansın
Boşluğa düşen kalbimi aşkınla dolduransın
Bana felaketler ver korkup sana geleyim
Kalbim nefsimi öldürüp sadece seni ansın
Biliyorum hiç konuşmasam da duyarsın
O halde duy sesimi gönlümün evi yansın
Başıma ne geldiyse hep onun yüzünden
Bugün Azrail’i gönder onu benden alsın
Çay demledim ya rab kiminle dertleşeyim
Bir melaike gönder dertlerimi deşeyim
Senden başka kim dinler bu acizin derdini
Yastığım yonganın birde eski döşeğim
Ben kafes dövüşünde kaçak bir dövüşenim
Nefsimi nakavt etmiyorum dövmeye üşenip
O yüzden tutsağım çıkamıyorum kafesten
Azrail’i gönder bana onunla dövüşeyim
Ölüm meleği kazanırsa ruhum özgür kalır
Eğerki ben kazanırsam günahlarım çoğalır
Bu nefsin kafesinde sıkışıp kalırım
Bundan sonra adim korkak diye anılır.
(23.12.2022)
Kayıt Tarihi : 22.3.2023 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!