Beceriksiz Cellat Şiiri - Muhammet Üresin

Yeri göğü tutuyor yokluğun dalga dalga büyüyüp sarıyor hemen her yeri
Azı çoğu olmuyor ki bu meretin düştüğü yeri yakıyor ateş değil mi
Fiyakamı bozuyor ben ki dağ gibi dururum her acıda sanırdım kendimi
Eli kolu yetiyor her yere nereye gitsem peşimden geliyor gölgem gibi

Sen bile böyle sıkı sarılmamıştın bana ama sensizlik canıma kenetli

Edepsiz ve densiz bir sensizlik hiç davetsiz teklifsiz kuruluyor can evime
Laf hep laf hani geçip giderdi yalnız kırk gün sürerdi en büyük acılar bile
İçim enkaz her yer toz duman ama yokluğunun hiç niyeti yok kalkıp gitmeye
Ne beceriksiz bir cellat öldürmüyor ama yüzüm de yok yaşıyorum demeye