Beceriksiz Bir Yorgunluk Şiiri - Nurtac ...

Çocukluğumun en yorgun çağındayım
En yaşlı , çekilmez , mızmız.
Yorgunluk,
Alışkanlık halini aldı bende
Konuşurken , yürürken , hatta ve hatta
Düşünürken bile yoruluyorum
Uzaklara dalıyor yüreğim
Gözlerimin kılavuzluğunda
Yani ıslak , yani nemli ,
Yani histerik bulutlu
“SENSİZ”
Diye başlayan şiirlerim çoğalıyor olmuş .
Kalemler , nedense kapkara hasretini kusuyor .
Bembeyaz kağıtlara .
Yanımdaki , sağımdaki , solumdaki
Dostum düşmanım
Yani benim herkesim
Herşeyimden usanır oldular
Artık çekilmez oldum
Ve ben hâlâ çocuğum
Koocaamaan bir çocuk
Yorgun , kırgın ve üzgün
Büyümeyi beceremedim
Tıp kı ;
Seni unutamayı beceremediğim gibi ...