Sen mendil satan çocukların o nadir gülüşüydün, ben o gülüşlerin istismarı. Sen maviydin sabahlara, ben gecede kabus... Sen devrim türküleri ile karşılardın sabahı, devrim marşları eşliğinde içerdin rakını. ben ağıttan ötesini bilmezdim. Sen yarının umutlarına koştun, ben dünün kederinde bıraktım kendimi. Sen mutluluk dedikçe ben nefes alan acı oldum. Nankördüm aşkına... Sen kederini gizlemeye çalışırken ben yüreğin yüreğime, gülüşün gözlerime denk değil dedim. Ne senden gidebildim, ne de sende kalmayı becerebildim.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta