Sen mendil satan çocukların o nadir gülüşüydün, ben o gülüşlerin istismarı. Sen maviydin sabahlara, ben gecede kabus... Sen devrim türküleri ile karşılardın sabahı, devrim marşları eşliğinde içerdin rakını. ben ağıttan ötesini bilmezdim. Sen yarının umutlarına koştun, ben dünün kederinde bıraktım kendimi. Sen mutluluk dedikçe ben nefes alan acı oldum. Nankördüm aşkına... Sen kederini gizlemeye çalışırken ben yüreğin yüreğime, gülüşün gözlerime denk değil dedim. Ne senden gidebildim, ne de sende kalmayı becerebildim.
Kayıt Tarihi : 2.11.2023 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!