Bitmedi, bitiremedim seni,
bak güz,
bak yine hazan mevsimi,
ve yine eylül, yine hüzün...
Bu kaçıncı yaprak dökümü zamanı,
bu, kaçıncı güllerin soluşu,
bu, kaç kezdir, denizlerin lodos oluşu,
ve kaçıncısıdır, güneşin erken battığı günler?
Nefes almak ne kadar zormuş hazanda,
gülmek ne kadar imkânsızmış veda sonrası,
hayat ne kadar zormuş tek başa,
kaçıncı Eylül bu, yalnızlığımı derleyişim…
Olmadı, beceremedim unutmayı,
beceremedim sensiz yaşamı,
her şey bir kenara itilse de,
yaşadıkların en çok kahreden oldu beni…
Sensizlik mi,
sessizliğin mi,
gülümseyişlerin mi, yoksa,
kahreden, kahkahalarının kulaklarımdan gitmeyişi mi,
en çok öldüren beni…
Bilemiyorum…
Bitmedi, bitiremedim seni,
galiba;
bitiremeyeceğim,
bu eylülde de seni…
Ama bir gün;
bir başka eylül’de,
kendiliğinden,
bitmiş olacaksın, bitmelisin de.
Ondan sonrası ihtimal… Ve alaca karanlık…
Mustafa Yılmaz 4
Kayıt Tarihi : 19.3.2008 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
benden bu ömrümü calani getir gitara vur getir saclarini yol getir.
Evet kardesim, gitmedimi hic ebedi gitmez. yüreginize saglik.
ellerinize sağlık
Bu kaçıncı yaprak dökümü zamanı,
bu, kaçıncı güllerin soluşu,
bu, kaç kezdir, denizlerin lodos oluşu,
ve, kaçıncısıdır, güneşin erken battığı günler?
Nefes almak ne kadar zormuş hazanda,
gülmek ne kadar imkânsızmış veda sonrası,
hayat ne kadar zormuş tek başa,
kaçıncı eylül bu, yalnızlığımı derleyişim…
TÜM YORUMLAR (6)