Beceremedim Şiiri - Nevzat Baloğlu

Sensiz yaşamak
Ne kolay söyleniyor iki dudakla
Son nefesime kadar yaşamak
İçindeki pişmanlıklarla bitecekmi
Yas tutmaya gerek kalmadı
Seni artık bulamıyorum
Yalanlar yaşananları süpürdü
Dostların etrafa çekildi
Arkadaşlar gitti aşka
Yanlızlıga alışamadım rüyalarımda
Sensiz yaşamayıda beceremedim
Sarıl kollarıma bu yatak boş
Sıcaklığını hissetsin yastığım
Benim kollarında oldugunu hisset
Yanaklarından süzülen gözyaşların
Yakamozlar gibi pırıldasın yanaklarında
Sensiz yaşamakla yüzleştim doğarken
Gitme git yolun açık olsun bekleme
Kırpmadıgın gözünü göremem ki
Arkan dönük saçların ne güzel
Önümde bir yanimda bir köşedeyim
Sensiz yaşamayı öldürdüm yatağımda
Seni gitmeden özledim yoklugunda
Vedalaşmadan gidecegin geceyi
Özledim özledigin özleyeceğinde
Kal demeyi beceremedim
Sensiz yaşamayi unuttum
Anlamı olmayan rüyalar görüyorum
Hep ayni sokakta ayni köşede
Dökülen mektuplar çamura bulaşmış
Konuşmuyorlar artık sensiz
Nedensiz sebepsiz yaşarım
Sorgu suhal olmadan
Sensiz bu sokaktan geçerim
Korktuğumda karşıma çıkarsın diye
Hayallerimede küserim
Resmini astıgım bu sokaklara
Bir köşeden bakıyorum
Elvada demek istemiyorum
Konuşmayınca bu sokaklara sensiz
Diğer köşeden sensiz çıkmayıda
Yanlız beceremedim..