Bir kere daha umutlarımın yok olduğunu anladım
Umutsuzluğun içinde kaybolan kendimi aradım
Yıkılan öteki yüzümü orada tanıdım
Elimden tutup kurtaracak insanı bulamadım
Her geçen gün biraz daha içine battım
Duygularımı hislerimi yaşamımı kaybettim
Yaşayan ölünün gerçeğini canlandırdım
Mezara girmeden o acıyı yaşarken tattım
Dertlerin karşısında eridim gittim
O vurdukça ben yerlere serildim
İnsanların karşısında paspas gibi ezildim
Yıkılmayacağım dedim fakat beceremedim
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 16:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!