Ayrılığın sonu karanlıktan yazıyorum
ben ayrılığın gölgelediği sokaklarda yaşıyorum
aydınlığı karanlıkla karıştırıp içiyorum
ölüm denizi bizim sokağa bırakıyor büyük dalgalarını
ve yalnızlar rıhtımının o yalnız yolcuları burada vuruyor karaya
ve yine yalnızlar biliyormusun
hepsi soğuk cesetler ama onlarda
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta