Bebeklere Mermi Sıkmayın

Bu ne biçim alamettir
Kanlı bedenler yerde
Bağlarda mevsim hazan
Körpe çiçekler koparılmış dallarından
Ölüm çanları çalıyor; sıcak yaz kışa dönmüş
Yine bir kâbustur kemiriyor yürekleri, canları

Geldi şeytanarabaları
Patladı havanlar, toplar
Tel-Aran toz, duman içinde
Nice umutlar, hayaller yıkıldı
Amansız bir zulümdür kırıp geçti Kürdistan’ı

Vicdanlar kör olmuş
Zulmü görmüyor
Yobazların ellerinde cehennem ateşi
Yaktılar, yaktılar tüm Tel Hasıl’ı
Her türden ölümlere alışığız ey iblisler
Bebeklerin yoktur dini, günahı, sevabı
Bebeklere mermi sıkmayın
Kana buladınız yeri, göğü, güneşi
Rojava’yı, Cennet’te ki tuba bağların, nazlı gülleri

Zelalların, Sîdarların
Yaralarında çığlıklar, bedenlerinde İslam terörü var
Ağızları emdikleri anne sütü ile dolu o çocuklar hep birer melektirler
Ey El-Nusra niye kıydınız o çocuklara, eliniz, ayağınız boynunuza dolaşsın

Bebelere kurşun sıkan kaba-saba yobazlar
Artık dursun şu akan kan, ölmesin tek bir insan tek bir can
Mazlum halkların çocukları ölmezler, kurşun sıkmakla yok olmaz Kürdistan

05.08.2013
İstanbul