Bebekler Doğarken Gülümsemiyor...

Büyük cihatta şehit olunmuyor
Önce ölmeden
Bu savaşa girilmiyor
Adam olmadan görülmüyor...
Yaşlar büyüyüp çağlasa da
Savaş durulmuyor
Hayatın ortasında
Kan revan içinde
Etler ayrılsa kemiklerden
sayılmıyor...
Zamanın ahiri gölgelerden
Seçilmiyor...
Gerçekler arasından
Vakit verilmiyor...
Kirli yüzlere
Toprak sürülmüyor...
Unutanlar hatırlanmıyor
Gizli gizli karalar bağlanmıyor...
Eller göklere açılmıyor...
Kapılar kapanmıyor
Yürekler ağlamıyor
Yeminler taşa dönse de
Korkudan yarılıp
İçinden sular çağlamıyor...
Yıldızlar kaysa bir bir
Ötelerden haber göndermiyor...
Anneleri dualarla seviyor da
Bebekler doğarken gülümsemiyor...
Bin kez daha ölmek istemiyor...

Bülent Özdemir...