minicik nokta
evrende asıl duran
alan noktaydı
doğarken yalnız kalan
döl yatağından
kopan olanaksızlık
göreceli an
milyonlarca yıl süren
insan yanığı
sandık bir ormandaydık
bereket yağsın
bulutlar sere serpe
bulanmamıştı
kanında ölüm kine
çığlık sessizlik
fırtına öncesinde
ala sırnaştı
kan emicileriyle
tüten alandı
külünde umut tüten
aşk yangınıyla
seviler damıtılmış
bir gülücükle
sabahın kollarında
bulutlarında
gece karanlık yoktu
kavruklarıydı
ışınlı ilişkide
huşu dalgalı
kıyılara çarpandı
güneş attı göz
bebek maviliğinden
261209denizli
Kayıt Tarihi : 27.12.2009 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!