'"Bebek Değilsin Şiiri - Ahmet Bektaş

Bebek Değilsin

Yayılmış ortalığa keskin bir koku, burun direğini kırıyor!
Nerede, gürültücü sevimli afacan? Hiç sesi de çıkmıyor!
Kıyıda-köşede, bir tenhada, acaba nerede saklanıyor?
Belli, altına doldurdu “Sıçtı Cafer, bez getir! ”

Kibritle oynarken, yangın çıkınca!
Sanır ki alevler onu bulamaz, masanın altında!

Bir halt etmiş ama sonucu hoş değil,
Yaşı kırkı geçmiş ama aklı reşit değil!

Saygıda, itaatte hiç kusur etmez, büyüklerine,
Göklere çıkarır, laf söyletmez; iyi, güzel de!
Nedense, büyüklüğü hak görmez, kendisine?
Köleliğe rıza var, ona verilen öğretide!

Bak dayı, belki de yerden göğe haklısın!
Öğretilen ezberi kusuyorsun!
Belki, kalbin temiz; çaresiz debeleniyorsun!
Ama bil ki, bu halinle hiç de masum değilsin!

Altına dolduran, yangın çıkarıp saklanan;
Sevimli bir bebek değilsin!
Herkes kendi tercihini yaşar;
Başkalarının tercihiyle, ziyan olma!
Herkesin hesabı ayrı, ayrı görülür!
Küsüp darılma; boşuna bel bağlama!

Ahmet Bektaş