Bebek Ağlamalarına Uyanmak! ..

Bileği burkuk ürkek tay gülüşlüydüm acıdan yanarken, gökyüzü kıp kızıl kan!
Kurak düşler, ışıksız renkler, tehlikeli bir yalan uçuyordu sanki başımın üzerinde!
Bir acı votka tadı yakalıyordum baktığım aynalarda, aç bir kurt gibi iniyordu yüzüme hüzün!
Ve çökerken sancılı yüreğime zifiri karanlık, gün batımında aradım seni, dalganın sahilinde!
Kalsa bile kıyamet ertesine yalnızlık, örtmeye yetecektir gelecek kaygılarımın üstünü bu dantel!
Can bedende kuşken, çırpınıp durdu da terk etmedi vücudu; sarıldım yaşamın ipine sıkı sıkıya!
Yüzüme donmuş umarsızlığımda, sessiz kanayan yaralarımı sağaltacak ılık bir nefes, bir merhem, ses bekledim.
Beklemekten solmuş günlerin gölgesinde dünler zarardaydı, yarınları da ziyan etmeyeyim; eskitecek yeni baharlar olmasın diye tutkularımı hüzne pervane ettim! ..
Hırsım deli gibi izliyor beni köşe bucak!
Dişlerini sıkıyor içimdeki nefret gözleri kapalı, ha fışkırdı ha fışkıracak, ümüğünü sıkacak kötülüklerin!
Gök yüzünün akşam kızıllığında okyanuslardan uzak, yosun yosun gözlerine sığınmak, uzak sürgünlerden dönmek vaktidir şimdi! ..
Yılların özlemini sıcak bir nefesle dindirmek; duvardaki saatin yelkovanı ile yarışarak, tüm geç kalmışlıklarımdan erken, hiç gelmeyecek sanılan zamanlara yetişmek için;
Bütün yanlış karşılanmış ve sonlandırılmış baharların hıncını almak uğruna, sımsıkı kucaklaşmak;
Seninle yeni bir ömrün sabah kızıllığında, bebek ağlamalarına uyanmak istiyorum!