Bebek Şiiri - Memik Kömekçi

İrkildi uykusunda,
Rüyasında ağladı.
Çapaklı kirpikleri,
Yanakların suladı.
Gecenin kasvetinde,
İdarenin ışığı.
Isıtmaya yetmedi,
Beşikteki bebeği.
Kıvrılan mor dumandan,
Minik burun tıkandı.
Islatmıştı altını,
Anne hemen uyandı.
Soba yoktu evinde,
Eve hırsız dadandı.
Yastık yaptı kolunu,
Bebe uykuya daldı.
Sabah oldu yatmadan,
Kapıyı araladı.
Oğuşturdu gözünü,
Gördü duvar dibini.
Atmıştı pencereden,
Komşu evin kadını.
Bir ekmeğin yarımı,
Doyurmuştu karnını.
Yoldan geçen birinden,
Utanarak irkildi.
Görmez sandı bedeni,
Tökezleyip devrildi.
Silkinip kalktı yerden,
Utancından eridi.
Sancı sardı mideyi,
Yenen ekmek zehirdi.
Koştu girdi kapıdan,
Emzirdi bebeğini,
Önce sustu ağladı,
Sonra alnın bağladı.
Bebek kustu yatmadan,
Anne hemen sarıldı.
Çok sürmedi arası,
Her ikisi bayıldı.
Günler geçti üstünden,
Gören eden olmadı.
Rüzgar çarptı kapıyı,
Koku sardı avluyu.
Çürüyen bedenlerden,
Kalmıştı kemikleri.
Açılmayan kapıyı,
Çalmıştı birileri.
Memik Kömekçi
01.04.2018 (Kilis)