Bebek Şiiri - Cuma Yüksel

Dün bir bebek annesinin karnını tekmeliyordu.
Sıkıldım artık burada,
Zamanım geldi,
artık gözlerimi açmak istiyorum hayata der gibiydi,
annesinin karnına gelişigüzel attığı tekmeleri…
...
Dün bir annenin canı çok fena yanıyordu
Zaten onca kötülük, ümitsizlik ve dünyanın dertleri arasında boğulmuşken
Bir de kendi canından tekme yemek ağrına gidiyordu annenin.

Bu gün ise bir bebek gözlerini açmıştı yaşama,
Bir candan bir can doğmuştu hayata.
...

Dün zulüm vardı,
yoksulluk her tarafdaydı,
ölüm her yerdeydi.
Oysaki dün gece ne anne tam olarak biliyordu, ne baba ne de o küçük bebek
Dün bebeğin annesinin karnına attığı tekmeler mutlak güçün deliliydi.
Tek kelimeyle mucizeydi.

Dün bir umutsuzluksa,
Bu gün bir mutluluktu.
Dün bir erkekse,
Bu gün bir babaydı…
...

Ve sen bebek,
İsrafil’in bir Cuma günü sura üfleyeceği günde
Yani kıyametin kopacağı bir günde dünyaya gözlerini açtın.

Ve senin adını da kulağına bu gün ben fısıldıyorum...
Adın ’’Barış’’ olsun…
Dilerim, bundan sonraki atacağın tekmeler haksızlığa karşı olsun..

İyi ki doğdun bebek…