Bebek Şiiri - Necati Sarıca

BEBEK
Şehrimde güneşin battığı gün
Siz akşam oldu zannederken
Mızrap gibi kalbe değen
Bebekleri rüzgârın getirdiğini bilmeden
Bir mahkeme zaptı kadar kesin konuşup
İrticalen susan ben
Bayram ışıkları taşarken pencerelerden
Kanlı cesetler gördüm
Bebek ölüleri
Hayata karşı uzanan kırılmış elleri
Uyku sinmemiş gözlerinde
Koparılmış çiçeklerin kanadığı
Paslı bir morg masasında
Kim durduracak yürüyen kanı
Ey sebep derken acılar içinde düşünmek
Benim kaderim bu ölümü ödemek
Gül dökmüş bahçe gözleriyle
Üşümüş elleri ellerimde bir bebek
Kalbim avuçlarımda savrulup tükenerek
Ey halk
Ey susanlar
Ey şaşkına dönen kalabalık
Şehrimde güneşin bittiği
Her parçası kum gibi
Düşerken bir sokakta
Kanadımı kıran bu karanlıkta
Yüzüme düşen kanlı saçları
Cennete yıldız düşer gibi
Bayramındı dökülen gözyaşları