Bebek Şiiri - Özgün Acar

Büyüme bebek...
Sen hiç üzülme olur mu?
Çünkü düşündükçe,
Yaşadıkça yalanları,
Üzüleceksin.

Büyüme bebek...
Korkma olur mu?
Arkamıza bakmadan yürüyemediğimiz,
Bu dünyanın bir parçası olma.
'Hep küçük kalk, güvende kal.'
Diyecektim ama,
Acımasız mahlukat hep düşman oldu.
İnsan insanı, kardeş kardeşi,
Büyük küçüğü boğazlar oldu.

Büyüme bebek...
Her ne kadar doğru söylesen de,
Hep yalancısındır aslında.
Düşünce özgürlüğü var denilen yerlerde bile,
İstediğini söyleyememenin, boğazının düğümlenmesinin,
Acısını çekeceksin hep.

Büyüme bebek...
Emekle hep,
İki ayak üstünde duramazsın,
Çelme takarlar.
İstediklerin hiç tam olmaz,
Yarım yamalk hayallerin gölgesinde,
Seni hep hiçe sayarlar.

Büyüme bebek...
Dünya adil olana dek,
Biliyorum, zor olsa gerek,
Güzel bir dünya düşünmek.

Büyüme bebek...
Şayet hayatın kısa olabilir,
Kısa ömrünü tamamlayamayabilir,
Küçük bir kelebek.
Şarkılar söyler sonra seni,
Bir zaman sonra,
O şarkılar da unutulur.

Büyüme bebek...
Tozlu kütüphane raflarında,
Bulamayabilirsin kendini,
Aldığın tüm nefesler bulut olur.

Büyüme bebek...
Okuyup öğreneceksin,
Cagil kalırsan koyun olacak,
Güdüleceksin.
Olmazsan hep üzüleceksin,
Cahillerle aynı dünyada yaşamak,
Nasıl bir eziyettir, öğreneceksin.

Büyüme bebek...
Sen büyüdükçe kavgalar büyüyecek,
Kapanması zor yaraların olacak,
Kimse sana yardım etmeyecek,
Gözlerin hep yaşla dolacak,
Bu yaralar derinleşecek,
Taşıyamayacağın bir beden kalacak.

Büyüme bebek...
Zahmet etme büyüyerek,
Dinle beni,
Sonra da içindeki sesi...

'Büyüme,
Büyümee,
Büyümeee...'