Bebeğin Ölümü Şiiri - Bilal Dedeoğlu

BEBEĞİN ÖLÜMÜ

Binbir umutla bekledik.
İlk haberinle, sevinçlere boğulduk.
Sevindik bebek, sevindik adına.
Sonra başladı, risk dolu haftalar.
Her hafta bir umut dedik.
Allaha yalvardık, yakardık, dua eyledik!
Türbeye gittik, adak adadık!
İsmin Ertuğrul olsun derken,
Şifa olsun diye, Beyazıd Bestami dedik.
Umutla gittik doğumuna!
Lakin mümkün olmadı yaşaman.
İçimde bir acı oturdu kaldı.
İçerde annen, ağlıyordu bebek!
Seni bir kez gören annen ağlıyordu bebek!
Benim için de çok acıydı bebek.
Seni yıkadık, kefenledik.
Sonra son görevimiz deyip,
Cenaze namazını kıldık.
Mezarına indirdim yavaşça.
İçimde Fatihalar, ihlaslarla
Şimdi kalkar umudu...
İlk toprağı üzerine attık, birkaç defa.
Sonra sapıtmaç kuruldu, betondan.

Ardından surelerle, topraklandı her tarafın.
İmam duayı okurken, umudlarım bitmişti.
Artık yaşamıyordun bebek.
Gözyaşlarımı kontrol edemiyordum bebek.
İçimde kalmıştı bir evlat acısı.
Şüphesiz Allahtan geldik,
Allaha döneceğiz!