Bebeğin ismi yok Şiiri - İbrahim Özdemir 2

BEBEGİN İSMİ YOK

O gece çok mutluyduk omuz omuza,
Dokuz ay asla sürülmedim yokuşa,
Sırtlarda taşındım hürmetkar ve erkekce,
Yolun sonuna artık geldik cümle alemce,
Gül kokulumun rengi belli edilince,
Anladım artık yaşam olmuştu kalleşce,
Çıktım baktımki bahçeye,
Sanki gökyüzü bana matem tutmuş,
Üzerime kaynar sular dökülmüş,
Kilitlendi bütün bedenim,
Gecelerimin dost iksiri,
Rengimi soldurdu,kanatlarımı kırdı,
Çocugumun cinsiyeti ile bir anda beni unuttu,
En ufak teselli yoktu teselli desem,
Devasız yara oldu içimde,
Zindan oldu gündüzde gece,
Kala kaldım hiç tanımadıgım şehirde,
Bir onun canı,kanı,birde benim canım,
Kala kaldık hiç bir yerini tanımadıgım ıssız yerde,
İncecikten bir hüzün kapladı içimi,
İçime vuruyorum gözlerimin nemliliğini,
Gökyüzüne bakıyor kanlı gözlerim,
Hiç birşeyden habersiz ismi yok bebegim,
Tatlanmayacakmı kuru ekmekli yavan çorbam,
Kapkaranlık çıkmaz yollardayım,
Magrur başım göklerde aglayamıyorum,
Acılar yüregimde etrafıma belli etmiyorum,
Bir anda kapandı kalbim mutluluk ve sevgiye,
Azıcık kaldıysa o da ismi yok bebegime,
İnanamıyordum ben bu acıları hakkettiğime,
Gecenden gündüzüne ışık böylemi olacaktı bebegim,
Nerde bilmiyorum seni gül diye diken eller,
Varsın yiyip bitirsin kendi cellatım olarak bu yaban eller,
Benden onlara kalsın isterim bir yıgın toprak,
Seni bir başına bu büyük mapushaneye bırakamamki,
Ey koltukları kabarık kurtlar çakallar..
Tanrının kuluyuz deyip insanlıktan fukaralar,
Analıgın kutsallığına bile inanmazlar,
Analarının damarlarındaki kanı emdiklerini unutmuşlar,
Yobaz güçleriyle bizi başımıza bırakmışlar,
Binlerce cevapsız soru dolaşıyor yerleşmiş beynime,
Suçlu damgası vuruldu gözleri açılmamış bebegime,
Keşke zincirler vursalardı benim şahsiyetime,
Bu zulmü yapmasalardı bir avuçluk bebegime,
O bana;
Cennetten bir melek,
Gökten düşen en istediğim dilek,
Tanrıdan lutuf karanlık gecemde ay ışıgım,
Çiçekler sokuşturdu tam can evime,
Cellat hükmünde zincirleri kırsalar bedenimde,
Son nefesime kadar koruyacagım seni cılız kollarımda,
Ay ile yıldız gibi parlıyor al yanakları,
Gökyüzünde düşen nur,gök melekleri,
İlahi nurlar açacak yolumuzu senin masum yüzün,
Yargıçlar kesti hükmünü,
Konuşma hakkı yok karar tek celse,
Kala kaldık bebegin adı yok yazılmadı hükmü bile,
Çekecegiz bu buda bizim kaderde,

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR